Ingezonden brief voor Strictly Country magazine als reactie op de recensie van Hans van der Veen.

Allereerst dank voor de aandacht in uw blad voor onze CD. Jammer dat de betreffende recensent, ik meen Hans van der Veen, de CD niet mooi vindt. Hij mag deze derhalve terugsturen naar:

Arnold Lasseur
Quitodreef 5
3563 GR Utrecht

ik stuur dat exemplaar dan gratis en voor niets op naar de eerst reagerende lezer die denkt er wel plezier aan te beleven.

Dan wil ik nu op mijn beurt nog even wat gedachten trachten te verwoorden. "Writing about music is like whistling about a bicycle". Een uitspraak (ik weet helaas niet van wie) die voor mij in de meeste gevallen opgaat wanneer het recenseren betreft. Toch kan een recensie soms een educatieve waarde hebben wanneer er iets over bijvoorbeeld de historie van e.e.a. geschreven wordt. Helaas is dat bij Hans van der Veen niet het geval. Hij veinst verstand van zaken te hebben, maar valt bitter hard door de mand wanneer hij stelt dat 'I Wish I Had A Nickel' zoals hij schrijft '...inderdaad van Hank Williams...' is. Zo even zogenaamd terzake deskudig uit de hoek komen zoals hij hier doet, en dan de mist in gaan, daar kan ik intens van genieten, maar dit terzijde. Echter dat hij, zich als recensent uitgevend, dus niet altijd weet waar hij het over heeft is op zich best verontrustend voor de lezers die waarde hechten aan wat er in dit blad geschreven staat. Bovendien, als hij simpelweg het CD-boekje goed gelezen had, waar de juiste informatie op een presenteerblaadje aangereikt wordt, zou hij weten dat het niet door Hank Williams geschreven is (ach ja, Hank Williams, wie is dat nu eigenlijk helemaal he, meneer van der Veen?). Dus als autoriteit op muziekgebied (je mag toch verwachten dat als iemand zichzelf het recht toe eigent een CD te recenseren en hem de mogelijkheid daartoe verschaft wordt door een specialistisch blad als dit, dat deze persoon dan op z'n minst meer dan gemiddeld verstand heeft van de betreffende materie?) faalt hij dus. En als recensent leest hij de informatie die bij de CD geleverd wordt dus óók al niet. Wat zonde van de ruimte in het blad. Daar had misschien beter een leuke foto van meneer van der Veen zelf kunnen staan.

Ik zal verder niet ingaan op de negatieve ondertoon en de nutteloze informatie waarmee deze uiterst knullige recensie is doorspekt, daarmee kan de lezer in ieder geval zelf een eerlijk beeld vormen van met wie ze van doen hebben, om de recensie vervolgens op juiste waarde in te schatten. Ik heb tevens absoluut geen probleem met zijn mening over onze muziek. Ik houd op mijn beurt weer niet van die overgeproduceerde zoetsappige kamermuziek met fluisterzang die men tegenwoordig ook onder de noemer bluegrass uitbrengt en wat meneer van der Veen waarschijnlijk wel kan bekoren. Het is eigenlijk wel een welkome afwisseling na al die andere positieve reacties en recensies (we gaan ze binnenkort op onze site www.bluegrassboogiemen.nl zetten, dus oordeel zelf) en, eerlijk is eerlijk, ik heb ook behoorlijk veel plezier beleefd aan het stukje en aan het schrijven van dit antwoord erop (nog bedankt daarvoor).

Inderdaad, smaken verschillen, maar dat weet iedereen zo onderhand wel. Dat hoeft meneer van der Veen ons echt niet nog eens te vertellen. Verder, termen die van der Veen waarschijnlijk als negatief bedoelt, zoals 'te rauw' en 'wreed' zijn volgens mij koren op de molen van iedere zichzelf respecterende bluegrassband en we zullen daar dan ook dankbaar gebruik van maken. Bluegrass is volgens ons puur gevoelsmuziek en dat klinkt bij de een rauw en bij de ander weer niet. Daar zijn verder geen regels voor. Muziek is vrije expressie; men hoeft zich niet te houden aan regels, en al helemaal niet als ze opgesteld worden door recensenten. Ik vraag me nu ineens af: "Meneer van der Veen, heeft u wel eens een live opname van Bill Monroe, u weet wel, 'The Father of Bluegrass' uit de jaren '40 of '50 van de vorige eeuw gehoord? Zo niet, dan zou ik dat maar zo laten, want wie zal er voor de gevolgen instaan?"

Van der Veen vraagt zich af of 'I Wish I Had A Nickel' nou zo wreed gezongen moet worden. Ik zal u niet langer in spanning houden, het antwoord is: "Ja natuurlijk! In onze versie wel. Anders zetten we het toch niet als zodanig op een CD? Wat is dat nou voor domme vraag? Trouwens, heeft u wel eens goed naar de tekst geluisterd? Toch vrij wrang allemaal, nietwaar meneer van der Veen? Past daar een zoete gepolijste zang bij? Volgens u misschien wel, maar volgens ons dus niet".

Dan heeft hij het weer over een zaal vol feestgeruis. Welke zaal bedoelt u precies, meneer van der Veen? Vervolgens stelt hij: "...op de CD mag het wel wat gepolijster". Voor wie dan wel als ik vragen mag? Dat u geen boodschap heeft aan onze muziek is in de eerste zin van uw schrijfsel al duidelijk (tip voor een volgende keer: kwel uzelf toch niet zo, meneer van der Veen en geef de CD door aan iemand die er wel wat zinnigs over te melden heeft, positief of negatief). Dat gepolijste is in onze visie juist precies wat er mis is met de meeste bluegrass van tegenwoordig. En dat we in die visie niet alleen staan blijkt wel uit de vele reacties die we de afgelopen 15 jaar in binnen- en buitenland hebben mogen ontvangen. Maar goed, ook dat is een kwestie van smaak en daar ga je toch als volwassen muziekliefhebber niemand mee vermoeien?

Maar dat raakt me allemaal nog niet eens zozeer. Wat me wél tegen de borst stuit is dat betweterige toontje in zinsneden als: 'Instrumentaal zit het ook wel goed...' en: 'Zo had ook van de volgende heimweesong "It's Not Like Home" met dezelfde bezetting iets veel mooiers gemaakt kunnen worden'. Welnu, ik zit sinds het lezen van deze laatste quote al met smart te wachten op de versie van meneer van der Veen zelf en zal niet rusten voor ik deze gehoord heb. Ik vrees dat hij er iets heel 'ongewoons' (in tegenstelling tot '...een beetje gewoon'.) van gaat maken. Wij staan met alle liefde een paar minuten van onze speeltijd tijdens het EWOB-festival in Voorthuizen af om het podium te ruimen voor meneer van der Veen, die dan zijn versie van "It's Not Like Home" ten gehore kan brengen. Hooggeachte lezer, bent U ook zo benieuwd?

Geachte meneer van der Veen, u mag uw versie ook opsturen naar bovenstaand adres. Dan zal ik een recensie schrijven, afgesproken?

Met vriendelijke groet,

Arnold Lasseur,
Blue Grass Boogiemen.